´Reisvrienden´

Wanneer je op reis bent, ben je nooit alleen!!! Je komt mensen van ver tegen. Sommigen reizen alleen, sommigen in groepen. Samen heb je een gemeenschappelijk doel.... ´Reizen..... Waar ga je naar toe? Waar ben je geweest?´ Iedereen wisselt tips met elkaar uit en wanneer het heel goed klikt breng je langere tijd met elkaar door. Een gezellig internationaal gezelschap!

Lima ( 25 - 26 feb ): wat een stad, wat een drukte! Op zaterdag ben ik met Marlieke en Lieke ( mijn Buenos Aires reisvrienden ) in Miraflores rond gehangen ´het beverly hills van Lima´, met dure hotels, winkels, chique parken. strand etc......de plek waar Joran van der Sloot niet zo slim handelde!!! Die dag daarna zijn we het oude stadscentrum gaan bezoeken. Veel mensen zijn negatief over Lima.... maar heb nog nooit zo´n schitterend klooster gezien. In de avond samen gegeten, drankje gedaan en om 12 uur lang zal ze leven gezongen voor de jarige Lieke!! Na 2 heerlijke dagen neem ik afscheid van de 2 dames.

Paracas ( 27, 28, 29 ): 2 nachten op een kamer met de 60 jarige oude Sayward uit California in het ´paracas backpackers house´. Wat een stoere vrouw! Ook de 25 jarige Lisa uit Texas kan het goed met ons vinden. Samen vormen we een groepje en bezoeken we de ´islas ballastas´ en ´reserva´. Vooral op de islas heb ik mijn ogen uitgekeken; pinguïns, zeeleeuwen, zeehonden, dolfijnen. Mooier dan een natuurfilm, beter dan de dierentuin!

Huacachina ( 29 en 1 maart): samen met Lisa trek ik de woestijn in om met een sandbuggy door de woestijn te scheuren ( achtbaan gevoel ) en met een sandboard de heuvels af te glijden. Wat een kick! Vlakbij Ica ligt een oase in de woestijn, genaamd Huacachina. Een schitterende plek tussen de zandduinen. Het hostel ´banana´liegt er niet om: zwembad, grote bar, hangmatten, lekker eten. Na een rit van 2,5 uur door de woestijn roken we in de avond waterpijp met James uit Duitsland en Cynthia uit Mexico.

Araquipa ( 2,3,4 maart): in Araquipa had ik met Monique ( Duitsland) afgesproken. Ik kende haar al van het zonnige Huanschaco. Na een lange reis van 13 uur kwam ik in de ochtend om 8 uur in de ´witte stad´ aan. Monique was al een dag eerder gearriveerd in ´home sweet home´, een gezellig hostel. Mijn taxi vertrok daar dus ook naar toe. 3 dagen lang hebben we rondgeslenterd door deze schitterende stad en vooral veel thee gedronken, gepraat en koekjes gegeten!

Puno ( 4 , 5, 6 maart ) : na een veel te lange busrit kom ik alleen in Puno aan. In de bus ben ik de enige blanke, lange toerist omdat ik een goedkope busmaatschappij heb gekozen. Een bezienswaardigheid voor de Peruanen. Na een uur rijden komen we stil te staan. De bus heeft pech en we moeten 2,5 uur wachten!

Ik raak aan de praat met Maria ( 52 jaar). Ze geeft me cocablaadjes om te kauwen en plakt ze ook op mijn voorhoofd. We zijn namelijk op 2900 meter hoogte en gaan tijdens onze rit naar 4200 meter hoogte ( ik heb sneeuw gezien)! Ook Juan (42) en zijn dochtertje ( 9) uit Puno komen erbij. Juan is een indiaan en hangt vol zilver. Hij woont op het lake titicaca, een eiland vlakbij Bolivia. Ik bewonder zijn sieraden. Hij is ook erg dol op mijn sieraden en wil zijn dochter graag mijn armband cadeau doen die ik voor 5 sol ( 1,20 euro) gekocht heb op de markt in Miraflores. In ruil daarvoor krijg ik zijn zilveren armband die ik nu om mijn enkel draag.

In Puno ben ik alleen in het hostel..... een eenpersoonskamer. Het is koud. In de avond koelt het stevig af. In de middag schijnt de zon scherp! Ik koop daarom op straat een trui van Lamawol en maak een praatje met Mia. Wanneer je iets koopt in Peru.... ben je een ´amiga´ en word je die dag daarna vriendelijk begroet. Met 2 truien aan en mijn leren jas..... verken ik de stad.

Na een nacht doorgebracht te hebben in een koude kamer en koud bed vertrek ik die dag daarna om 7 uur ´s ochtends naar het Titicacameer op 3800 meter hoogte. We zijn met 12 mensen: Brazilianen, Argentijnen, Spanjaarden en Inge. Met de boot vertrekken we naar de eilanden Uros en Taquilla. Prachtig! We wandelen 3 uur over de eilanden. Wat een stilte, wat een rust... windje erbij....zonnetje! Heerlijk!! Ik geniet!

Cusco ( 6 t/m 12 maart ): vandaag ben ik om 15.30 in Cusco aangekomen waar ik een van de zeven wereldwonderen ga bezoeken : de Machu Picchu! Ik heb een kamer geregeld in een bed and breakfast. Ook hier ben ik ´alleen´. Straks gegeten met een Chileen en Argentijn. Daarna zelf de stad gaan verkennen in de regen! Net thee gedronken met een Peruaans meisje, wat hier werkt in het hostel. Terwijl ik dit verhaal aan het typen ben op de computer van het hostel, zitten achter mij 2 politie-agenten film te kijken. Ben benieuwd wie ik deze aankomende dagen nog allemaal tegen ga komen!!

Huanchaco: de laatste dagen van mijn trip ga ik lekker aan het strand luieren, surfen en genieten van de laatste zonnestralen! Ik ben weer welkom in het Otra Cosa Restaurant..... weer thuis, weer terug bij mijn ´vakantievrienden´!

Hasta pronto amigos y amigas!!

.

Carnaval Cajamarca

Plets, ik krijg een grote emmer water over me heen. Op het dak staat een groep jongens kei hard te lachen. Bam, een waterballon in mijn nek en daarna een tegen mijn kont. Het is carnaval in Cajamarca. Net even iets anders dan de Brabantse carnaval!!!

Zaterdag:

Wanneer ik op zaterdag de deur uit ga, op weg naar mijn vriendin Sarah en haar man Paul, kom ik de eerste groep al tegen. Besmeerd onder de verf, kletsnat met trommels, trekken zij de stad door. Ik word al snel opgemerkt door een groep jongens. ´Hey, dat is interessant, een extreem lange vrouw die nog niet besmeerd is´. Ik vlucht gillend de garage in van een Peruaan….. de mensen buiten staan mij uit te lachen.Mijn tweede poging mislukt ook. Ik ga de garage uit…. en daar kom ik weer een groep met verf en water tegen. Ik vlucht weer de garage in….de man van het huis is erg aardig en helpt me een taxi in. De taxichauffeur protesteert wanneer hij hoort dat ik het centrum in moet. Het zijn vandalen die jongeren. Ze besmeren heel de stad ( huizen, auto’s). Hij wil niet vertrekken. Na even te praten, rijdt hij toch weg. Hij moppert. 100 meter verderop……plets……. de auto zit vol verf!!! Ik moet stiekem lachen….. de man moppert….. ´disculpa ( sorrie)´ zeg ik…… hij zet me uit de taxi.....4 blokken van het huis van Sarah….. al rennend kom ik veilig aan.

Vanuit Sarah vertrekken we met de taxi naar vrienden Jorge en Juan. De taxi staat buiten al klaar met het zusje en nichtje van Paul. Wanneer ik in de vieze taxi spring zitten twee jonge meisjes, besmeurd onder de verf, te giechelen. Ze zijn al te pakken genomen toen ze stonden te wachten op de taxi. Bij Jorge aangekomen worden we verwelkomd met emmers waters en balonnen door een groep mannen. Daarna gaan ik en Sarah met Jorge naar achter om een emmer verf te maken. Het is poeder, vermengd met water. In onze handen krijgen we een handje verf, het lijkt net klei. Buiten wordt het een kliederboel. Iedereen wordt besmeerd. Hoofd, t-shirt, broek. Gewapend gaan we op pad naar het centrale plein in de stad. Onderweg worden balonnen naar ons gegooid. Gelukkig is het heerlijk weer. De zon schijnt. Ik heb me ingesmeerd met factor 50, oude kleren aan. Kom maar op!

Op het plein kijk ik mijn ogen uit. In het begin ben ik nog een beetje bang voor de verf etc. Maar de mensen zijn gelukkig aardig voor me. Ik word ‘rustig ingesmeerd’…… en wordt niet ‘bekogeld’……. De sfeer is goed. Er speelt een band typische Cajamarcaanse carnvalsmuziek, weina, salsa en merengue. De mannen en vrouwen springen in het rond. Ik word verschilende keren ten dans gevraagd door vrienden van Jorge, Juan en Paul. Zo dans ik de hele middag door! Wat een topsfeer!

Zondag:

Om 10 uur ’s ochtends sta ik voor het ouderlijk huis van Luz Marina. Pim en Luz lopen zoals ieder jaar met een groep van 40 mensen mee met de optocht. De kostuums worden aangetrokken, foto’s worden gemaakt en gaan met die banaan.

Ik loop met de groep mee naar het startpunt van de optocht. We trekken met een stoet, met veel muziek….de stad door. Voor Pim is de optocht meteen een reclamemiddel voor zijn ijszaken. Mensen herkennen hem en roepen ‘Holanda Holanda’. Ook ik ben een bezienswaardigheid. Met mijn lengte steek ik overal 2 koppen bovenuit.

Langs de weg zitten mensen al klaar voor de optocht die pas later gaat beginnen. Pim moet af en toe stoppen voor een foto. Hij is net Sinterklaas….. kinderen, maar ook volwassenen willen met hem op de foto.

Bij het startpunt aangekomen kijk ik mijn ogen uit. Wat een grote groep kleurige mensen. Schitterende kostuums zoals ik ze nog nooit gezien heb. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben, loop ik helemaal terug naar de Plaza de Arma. Daar zijn 2 canadese ‘vrienden’ die ik ken van Huanchaco. Terwijl ik naar ons meetingpoint loop voor de ijszaak word ik door het publiek bekogeld met balonnen. Iedereen moet hard lachen. Ja…. Ook vandaag mag het water niet ontbreken!

Terwijl de optocht met loopgroepen voorbij trekt moeten Alexandra, Joel en ik opletten dat we niet bekogeld worden. Naast me staat een Peruaanse man met zijn kinderen…… ik leen zijn waterpistool en doe gezellig meeJ! Ik zal die Peruanen ook eens te pakken nemen! Na 2,5 uur gekeken te hebben in de gloeiende zon, begint het helaas kei hard te regenen. Het blauwe zeil wordt uitgedeeld. Pim en Luz komen in de stromende regen voorbij getrokken. Gelukkig kunnen ze nog lachen en dansen voor de jury. Ze kunnen namelijk vandaag een prijs winnen. Deze hebben ze overigens al 3 jaar op een rij gewonnen!

Maandag:

Sarah en Paul staan om 12 uur voor de deur. Ik pak mijn rugzak met drinken, snoepjes en mijn blauwe zeil mee. Vandaag is ’de grote’ optocht. Naast de loopgroepen zijn er nu ook praalwagens. De kind (6-12) en jeugd prinsessen (17-21)zijn ook van de partij. Aan de kant van de weg zijn tribunes gebouwd. Het is al super druk. Een plek vinden wordt dus moeilijk. We lopen met zijn 3-en door de massa heen.

PLETS!! We zijn nog geen 200 meter ver en daar hebben Sarah en ik al een emmer water over ons heen. Meteen daarna volgen de waterbalonnen en het waterpistool…..er wordt hard gelachen. Ik heb vandaag ontzettend last van mijn buik, dus vind het iets minder grappig. Ik wil niet nog natter worden, dus ik trek mijn blauwe zeil aan en zet mijn zonnebril op. Wanneer mensen je angstig zien kijken, ben je helemaal een mikpunt! Na een 10 minunten gelopen te hebben vinden we een plaatsje voor de uni. We hebben goed zicht en zijn niet makkelijk te bekogelen. Na 3,5 uur genoten te hebben van de kleurige, swingende optocht, met schitterende kostuums en wagens…. besluiten we te gaan.

De weg naar huis is voor mij iets beter te doen. Ik trek het zeil over mijn kop, mijn zonnebril op …. Undercover sluip ik door de stad. Sarah heeft minder geluk met haar blonde haren en blauwe ogen. Net voordat we thuis zijn krijgt ze haar laatste emmer over haar hoofd heen.

Kicken!!!

In Nederland -15…… hier 25 graden en op zoek naar een goede golf…..

……peddel, kijk naar de golf, peddel, kijk, peddel kijk ( 5-2,5 m), snel peddelen ( 0,5 – 1 meter), stap 1: handen onder de borst, voeten gereed, stap 2: jump en BALANSSSSSS!! Het klinkt heel simpel, maar gemakkelijk is het niet!

Dankzij ‘ maestro’ Chicho ben ik verslaafd geraakt aan het surfen. Wat een enorme kick geeft het. Vooral wanneer je in de golven peddelt en een golf te pakken hebt. Met een enorme kracht schiet je met je bord vooruit. Ik had al eens ooit gesurft op Bali, maar wist absoluut niet wat ik deed. Dankzij de theorie en praktijklessen van Chicho begrijp ik nu ook de techniek en weet ik wat ik moet doen.

De eerste 2 lessen is Chicho mee de zee in geweest, nu gaan we zelf. Met zijn aanwijzingen ‘relax and concentrate’ ‘voet recht’ ‘balans’ sta ik nu stevig op mijn bord. Het is heerlijk om de kracht van de golven te voelen. Verder moet je heel veel zelf peddelen, peddelen etc. Vandaag bijvoorbeeld heb ik ook weer in zee gelegen met mijn wetsuite. Het is hier dan wel 25-30 graden, maar het water is koud ( 18 graden). Het is heerlijk om op het water te zijn met vele andere mensen…. op zoek naar een golf. Elkaar aanmoedigend. Sociale bezigheid dat surfen ;-)!

Ik ben maandag alweer 3 weken in Huanachaco. Elke dag geniet ik als ik over de boulevard loop en naar de zonsondergang kijk. Dagen vliegen hier voorbij:…… opstaan, heerlijk ontbijten en avondeten, wandelen, surfen, praten met andere toeristen, lezen, dingen bekijken. Kortom: echt vakantie! Wat ik wat minder leuk vind is dat mensen komen en gaan. In deze weken heb ik al heel wat leuke mensen leren kennen en daarvan weer afscheid moeten nemen. Gelukkig is er tegenwoordig het medium facebook. Zo blijf je stiekem toch goed op de hoogte van het leven in Peru, Argentinië, Nederland etc.

In het restaurant zijn elke dag nieuwe gasten. Aangezien ik in het achterste gedeelte woon met 4 andere mensen, krijg ik veel mee van het reilen en zeilen. Morgen is de Amerikaanse superbowl. Een hele happening voor de Amerikaanse toerist hier. Morgen zit het restaurant dus hopelijk vol. Berry heeft vandaag een nieuwe televisie gekocht. Vanavond ben ik met Rachel de straat op gegaan om te flyeren. Praatje maken, vertellen over ‘restaurant Otra cosa ‘en nu maar hopen dat er morgen nog meer mensen langs komen dan verwacht! Goede business voor Berry!

Ondernemen in Peru!!

Ik ben op de helft!!! Op dit moment ben ik alweer 2 maanden in Zuid Amerika. Wat gaat de tijd toch snel. Mijn spaans is de laatste 2 weken ontzettend vooruit gegaan. Ik kan nu een gesprek volgen, vragen stellen, antwoord geven.Ik heb al veel meegemaakt,veel ondernomen.

Helados Holanda – Cajamarca

2 dagen geleden heb ik de bergen van Cajamarca tijdelijk ingeruild voor het strand. (In februari met de carnaval keer ik weer terug!) Cajamarca is schitterend, maar ik ben niet ‘zo’n bergmens’. Geef mij maar lekker zon, zee, strand. Daar voel ik me lekker vrij.

Ondanks dat ik niet zo’n bergmens ben, heb ik de laatste 2,5 week met veel plezier met Pim en zijn vrouw Luz Marina meegedraaid. Wat een ondernemers! Ik heb de afgelopen tijd bij hen ingewoond en heb alle facetten van hun bedrijf gezien en veel mensen ontmoet. Een super mooie ervaring!Ik ben o.a. 3 dagen met de filmmakers op pad geweest. Pim en Luz laten een korte documentaire maken over hun werk in Cajamarca met dove en slechthorende mensen.Verder heb ik deelgenomen aan een ‘stille vergadering' en daarna een artikel hierover geschreven voor de stichting gelijke kansen Peru.

Een ‘stille’ vergadering

Iedere week wordt om 19.45 in de ijszaak van Pim en Luz Maria ( helados Holanda) op plaza de Arma, een bijeenkomst georganiseerd voor dove en slechthorende mensen. Pedro is de voorzitter van de club. Hij leidt de vergadering en ontvangt de mensen. Na iedere bijeenkomst heeft Pim een gesprek met Pedro om te kijken wat goedis gegaan en wat hij kan verbeteren.

Pedro is een dove man van 40 en een kei in de doventaal. Vanaf jongs af aan heeft hij zich moeten bewijzen. Hij is een ‘gedreven acteur’. Ik spreek helaas niet de doventaal, maar kan Pedro wel verstaan. Hij kan perfect uitbeelden wat hij bedoelt.Door de weeks gaat hij op bezoek bij scholen om ook docenten te onderwijzen over zijn wereld en over de gebarentaal. Kinderen die doof zijn in de klas, zijn namelijk niet stom! Ze horen er ook bij. Een docent maar ook een klas moet alleen weten hoe te communiceren!Zo heeft een doof kind ook de kans zich te ontwikkelen.

Pedro is een voorbeeld voor alle dove mensen in Cajamarca, maar ook voor de meeste dove mensen in Peru. Wanneer hij op straat loopt wordt hij door veel mensen begroet. Hij heeft al veel gereisd, ondanks zijn beperking. Hij gaat er voor. Hij wil graag gezien worden. Hij is aan het werk en neemt deel aan de Peruaanse maatschappij met zijn vrouw Fanny en zijn 2 kinderen die ook doof zijn.

Deze week had ik de eer om deel te nemen aan een voor mij ‘stille’ vergadering. Wat een mooie ervaring. De vergadering werd geopend met een voorstelronde. Na een rondje namen op het bord schrijven….. kende ik iedereen al een beetje en voelde ik mij niet meer een buitenstaander. Na het rondje beroepen…. Had ik door waar iedereen vandaan kwam.D e mensen vonden het leuk om aan mij te vertellen wat ze deden. Pedro is een goede onderwijzer. Hij gebruikt het bord om de structuur van de vergadering aan te geven, zodat ik ook de grote lijnen kan volgen. Na 2 intensieve uren van gesprek, discussie etc. vertrekken zijn ‘vrienden’naar huis met een goed gevoel en brede smile op hun gezicht.Tot volgende week Pedro!

Otra cosa restaurant & Fair mail

Op dit moment zit ik in Huanchaco, aan het strand. Heerlijk weer: 25-30 graden. Ik slaap met 3 andere vrijwilligers in het otra cosa restaurant. Ook hier ontmoet en kijk ik mee met ondernemers…het is een gezellige boel hier! Het eten is heerlijk, de sfeer is goed.

Dit restaurant aan het strand is 7 jaar geleden op gezet door 2 Nederlandse mensen.Ze zijn gestart met het restaurant en zijn daarna bekend geworden met hun bedrijf fairmail, een bedrijf wat wenskaarten produceert in Peru en India ( en o.a. verkoopt aan de hema en wereldwinkels). Janneke en Peter zijn op dit moment ook in Huanchaco. Ze komen ieder jaar nog terug. Leuk en interessant om ze te ontmoeten.

Berry ’de brabander’ ( een vriend van Pim), heeft 3,5 jaar geleden het restaurant overgenomen en draait het nog steeds met succes.Ik kijk met Berry mee en leer. Ik ben vandaag mee naar de markt geweest om inkopen te doen, ik pas op zijn dochter ( ik ben tante Inge :) en help met koken etc. Ik help dus zover het nodig is mee in het restaurant en huishouden van Berry. Het is een grote familie hier!

Feliz año nuevo vanuit Cajamarca

HOLAAAAAA daar ben ik dan vanuit Peru. Weer een nieuw verhaal, weer een nieuw ervaring, maar ook ontzettend wennen. Na 1,5 maand Argentinië moest ik toch wel even slikken bij het afscheid nemen.

Kerst in Argentinië

Ik heb een super mooie kerstavond gehad in Salta. In het hostel was een erg leuk feestje aan het zwembad met om 12 uur ( 1 uur lang) enorm veel vuurwerk, lampionnen die de lucht in gingen etc. Aangezien ik al 4 dagen in het hostel vertoefde kende ik veel mensen en was het een grote gezellige ´internationale familie´. Toch is kerst vieren in het buitenland niet hetzelfde als in Nederland.... geen familie, geen koud weerwaar ik zo ´dol

´op ben...... kerstavond voelde voor mij dit jaar als nieuwjaar! De dag daarna heb ik mijn spullen gepakt en om 12 uur de bus genomen naar BA. Aangezien ik de ´suite´had geboekt kon ik lekker slapen, want dat had ik wel nodig na het feest. Mijn stoel kon helemaal plat en ik kreeg eten en drinken in de bus. Na 19 uur bussen kwam ik op 26 december om 7 uur in de ochtend in BA aan. Aangezien ik de weg goed ken en de taxi´s erg duur zijn heb ik de stadsbus gepakt naar Lidia. Om 8 uur in de ochtend was ik weer ´thuis´. Lidia en Daniël vonden het leuk om me weer te zien! Argentijnen kennen geen 2de kerstdag, dus ik heb diedag heerlijk rond gehangen in de wijk Palermo, 2 verdwaalde Zuid Afrikanen ( grappig dat je elkaar kan verstaan!) de weg gewezen, heerlijk geluncht, beetje gewinkeld en uiteindelijk beland in het park, waar ik toevallig een meisje van mijn middelbare school tegen kwam. Linda en haar vriend uit St. Oedenrode in een stad met miljoenen inwoners!

Vliegen naar Peru

27december om 18.15 vertrok ik naar Peru met Taca International. Eenmaal op het vliegveld aangekomen kon ik niet mee, want het vliegtuig was volgeboekt. In mijn beste spaans heb ik toen verteld, dat ik mijn bus moest halen naar het noorden. Uiteindelijk had ik geluk en mocht ik toch nog mee. Er was nog 1 plek in de businessclass. Ik heb dus een relaxte, luxe vlucht gehad van 4,5 uur. In de avond heb ik overnacht in hostel Mama Panchita van een Nederlandse man.

Helados Holanda van PIm:

Na een lange busreis van 16 uur vanaf Lima ben ik op 29 december om 8 uur in de ochtend in Cajamarca aangekomen. Pim Heijster kwam me ophalen van het busstation. Overdag heeft hij mij zijn 3 ijszaken, 1 koffiezaak en als laatste de ijsfabriek laten zien. Ik ga de aankomende tijd voor hem werken. Het is een commercieel en maatschappelijk project. In zijn onderneming werken dove mensen, alleenstaande moeders en enkele studenten. Ik ben nu nog bij Pim in huis. Overmorgen krijg ik mijn eigen plek bij zijn vrienden Pepe en Rosa.

De kerststal van Luz Maria:

In het huis van Pim en zijn vrouw Luz Maria staat een ontzettend grote kerststal van 9m2 met allemaal kerstbeeldjes uit verschillende landen, flikkerende lichtjes en als hoogtepunt de waterval! Op de eerste avond was er een feestje in hun huis. Er kwam die avond een grote groep van 15 ( internationale ) mensen naar de kerststal kijken, eten, drinken etc. Erg gezellig. Op het feest kwam ik Sarah tegen ( 28). Ze is getrouwd met de Peruaanse ´Paul´ en nodigden mij uit om om nieuwjaar op het strand te gaan vieren.

Babyshower Pepe en Rosa

De tweede avond was er een feest bij Pepe en Rosa. Rosa heeft een kliniek in het centrum van Cajamarca. Ondanks dat abortussen verboden zijn in Peru ( zelfs strafbaar) en de mensen schande spreken, zorgt Rosa ervoor dat dit toch mogelijk is en de mensen maken er ook goed gebruik van!

Rosa is 52 en heeft een babytje geadopteerd. Die avond was er een babyshower. Veel eten, drinken en spelletjes. Op het eind van de avond werd er muziek gemaakt. Ik heb mijn ogen uitgekeken.

Nieuwjaar met Sarah en Peruaanse gang

Op de derde dag werd ik om 9 uur ´Peruaanse tijd´ ( dus 10 uur) opgehaald door Sarah en de Peruaanse gang. Het was even proppen, maar in 4 uur tijd zijn we met 4 mensen op de achterbank, naar de kust gereden naar Pacasmayo. De 4 jongens sliepen op het strand in tentjes. Sarah en ik kregen een kamer in een hospedja. De jongens dropten hun spullen in onze kamer, douchten daar en sliepen op het strand.

In de avond was het een gezellig boel. Het strand stond vol tentjes. Kampvuur werd gemaakt en er werd veel gedronken. 12 uur werd het vuurwerk afgestoken. Die dag daarna zijn we naar een ander strand vertrokken waar het wat minder druk was. Daar hebben we ook 1 nacht geslapen. Tentjes opgezet, vuurtjes gestookt, gedanst, gezongen, gedronken daarna op een lek luchtbed ( het enige luchtbed wat er was!)..... toch wel in slaap vallen

. Gisteravond ben ik na 3 dagen strand weer thuis gekomen.

Feliz año nuevo voor jullie allemaal!

Vacaciones y Feliz Navidad

Vakantie, vacaciones!!! Ik heb sinds ik in Iguazu en Salta zit het 'echte' vakantiegevoel. Hangen in een hostel, veel mensen ontmoeten, veel zien, veel doen, veel zwemmen, veel eten, veel drinken. In Buenos Aires woonde ik..... hier ben ik lekker de tourist aan het uithangen, op vakantie!

Salta: Op dit moment zit ik in Salta. Het hostel stroomt vol vandaag, want elke backpacker zoekt een gezellig plekje voor de kerst! Dat is het hier wel. Elke avond eten we samen en zitten we gezellig met een grote groep mensen ( iedere dag weer anders) na te kletsen tot 3 uur in de nacht. Ook morgenavond is hier een erg gezellig feestje!

In Salta is iedereen al dagen met kerst bezig. Op het plein staat een grote kleurige kitsch kerstboom voor een mooie roze kerk. In de winkels hoor je kerstmuziek. Op de markt kan je kerststalletjes, verlichting en slingers kopen. Gisteren heb ik ook een kerstman gezien.... dik pak aan en 36 graden.... WARM!

De mensen zijn hier erg gelovig. Vandaag ben ik in 2 kerken geweest. De enorme roze 'iglesia catedral de Salta' en de rode iglesia de 'San Francisco'. In het grote 'roze geval' met veel goud stond een enorme rij voor biecht! De priester was aan het preken. Ik ben lekker op een bankje gaan zitten en heb mijn ogen uitgekeken. Een kerk is een heerlijke plek als het 34 graden is, Daarna een terras opgezocht en heerlijke empanada's gegeten in de schaduw en spaans gekletst met een enorme foute 'Don Juan.' Goed voor je spaans en leuk die complimenten, maar na een half uur had ik het wel gehad. Ik ben toen weggevlucht naar mijn verzonnen 'novio/ vriend' die net even in de winkel was.

Iguazu: De laatste dagen heb ik ook een heerlijk vakantiegevoel gehad in Puerto Iguazu. De watervallen van Iguazu zijn een hele beleving. Wat een kracht! Wanneer je onder de watervallen door vaart ervaar je pas echt wat 'water is'

. Als een verzopen kat..... kwam ik uit de boot. Heerlijk als het zo warm is.

Het hostel waarin ik zat was helemaal top. Ik heb het zo leuk gehad met 2 australische gasten 'Dave and Michael from Adelaide.'Ik heb nu 2 broers erbij! De mannen tourenmet de motor rond door Zuid Amerika, Amerika, Canada, met uiteindelijk als einddoel Alaska. Ze komen me ook nog opzoeken in Peru als alles goed loopt. Na 3 dagen en nachten op dezelfde kamer, leer je elkaar wel kennen. Op de laatste avond had Dave voor ons gekookt en die dag daarna werd ik door de jongens om 6 uur 's ochtends uitgezwaaid. Dave met slaperige oogjes, Michael met een genkneusd oog omdat hij uit de hoogslaper was gevallen!

Beste mensen, een hele fijne kerst een spetterend 2012. Voor mijn collega's: geniet van jullie vakantie!

Muchos besos!!! xxx Inge

Vrij in Buenos Aires

Toen ik donderdag naar huis terug liep vanaf Avenue Cordoba, besefte ik hoe vrij ik me voelde. Het is een heerlijk gevoel dat je anoniem door zo’n grote wereldstad kan slenteren, kan gaan en staan waar je wilt.

Na 3,5 week ken ik goed de weg hier. Ik heb me verplaatst via taxi, bus, metro en trein. In het begin ben ik nogal eens op een verkeerde plek uit gestapt en heb ik veel en ver gelopen, maar na een tijdje weet je hoe alles werkt en dan is BA in een keer niet meer zo ‘groot!’

Hollandse dames

Vorige week heb ik via school 2 Nederlandse dames, Marlieke de Ruyter en Lieke de Vrij, leren kennen. Zij zijn gisteren vertrokken naar het zuiden van Argentinië om daar walvissen, zeeleeuwen etc. te gaan bekijken: Puerto Madryn.

De laatste week zijn we dus samen op pad gegaan. Marina had vorige week vrijdag kaarten geregeld voor club Niceto. Daar speelde een band om 2.30 uur ’s nachts! Ik stond op de gastenlijst. De dames konden ook gratis mee naar binnen. Verder zijn we tango gaan dansen in La viruta, gegeten en gedronken in Acabar, yoga, plaze Serrano, Mama Racha. Kortom: we hebben veel tijd samen doorgebracht! Wat een heerlijk vrij vakantiegevoel ;-)!

La Boca

Donderdag was het een nationale vrije dag in Argentinië. Ik vertrok om 14.30 met de lokale bus 152 naar La Boca. Dit is een van de fleurigste volkswijken van de stad. Een mooie busrit langs alle bezienswaardigheden van BA. Raampje open, windje erbij, zonnetje op het gezicht. Heerlijk! Het toeristische stuk vond ik minder interessant: grote touringcars, massa’s mensen, goedkope tangoshows, straatventers. De wijken daaromheen en de haven zijn super! Je kan hier geweldige foto’s maken door de kleurrijke graffiti en muurschilderingen. Naast Palermo vind ik dit een van de mooiste wijken. Het is rustiger, de huisjes zijn schattig en je kan hier heerlijk relaxen.

De moeders gaan voor vrijheid en gerechtigheid

‘Op 30 april 1977 verzamelde een groepje van veertien vrouwen zich op het ‘Plaza de Mayo’ tegenover de Casa Rosada, waar de toenmalige dictator Jorge Rafael Videla was gezeteld. De vrouwen hadden één gezamenlijk doel: informatie verkrijgen over hun verdwenen kinderen. Videla gaf geen gehoor aan hun eis. De moeders gaven echter niet op en bleven elke week terugkomen. Het kleine groepje moeders breidde zich in de loop van de tijd uit.

A.s. donderdag ga ik om 15.30 ’s middags naar het beroemde plaza de Mayo. Ik ben er al geweest maar wil graag terug om ‘kennis te maken’ met ‘de moeders’. Al drieëndertig jaar lopen ze elke donderdag hun vaste ronde om het monument dat zich op het midden van het plein bevindt.Zij strijden voor vrijheid en gerechtigheid en zijn sinds vandaag de dag de belangrijkste mensenrechtenorganisatie in Argentinië.

Gisteren kwam ik bij toeval uit op 'plaza de mayo'. Ik wilde naar Puerto Madero om af te koelen in de haven. Het was namelijk 32 graden.! Toen ik de metro uitstapte kwam ik terecht in een mensenmassa van 10.000den mensen. Het was vandaag 'Fiesta Patria Popular'. In argentinië hebben ze een ‘presidenta:’ Cristina Fernandez. Op 24 oktober 2011 heeft zjj de herverkiezingen gewonnen en zij werd die dag herbenoemd. Muziek, feesten, vlaggen met de teksten libertad- vrijheid, t-shirts met we love Cristina, groot podium met live muziek. Erg gaaf om dit mee te maken.

Iguazu en Salta

zaterdag 17 december vlieg ik naar de watervallen van Iguazu en daarna vlieg ik op de 20ste door naar Salta. De 2 bekendse plekken van het noorden. De hostels zijn al geboekt. In Iguazu zit ik midden in de jungle. In Salta bevind ik me tussen de rotsen, bergen etc. Op 26 december om 7 u ’s ochtends ben ik weer terug in BA. 27december vlieg ik naar Peru. Kerst vier ik dus in Salta, in de bus en 1 dag in BA.

De 17^de ga ik ook uit mijn appartement. Ik heb hier 1 maand gewoond! Wat gaat de tijd toch snel. Ik zal het erg gaan missen, want het is een fijne plek. Ik heb hier een super mooie tijd gehad. Daarentegen heb ik ook weer behoefte aan frisse lucht

, natuur etc. Op naar een nieuw avontuur in het noorden van het land!

Hasta Pronto!!!

P.s. Super leuk om al jullie berichten te lezen!!! Muchas gracias! Waarschijnlijk zet ik al eerder een verhaal op deze site. Zo niet: fijne feestdagen voor jullie allemaal!!!!

BA nachten zijn lang: van La Viruta tot Manu Chao!

Mensen zeggen wel :‘ brabantse nachten zijn lang’, hier zijn ze toch net iets langer! Ik ben hier nu alweer 1,5 week en heb al behoorlijk wat leuke nachtjes kunnen meepakken. Marina laat me de plekken ( niet te vinden in de Lonely planet

) van Buenos Aires zien.

Tangoschool La Viruta: Tango, salsa, rock en roll. Ik ben hier lekker aan het dansen. Voor 29 pesos ( 5euro) per avond kan je van 18 tot zelfs 3.00 ’s nachts les nemen en dansen. Ik heb een kortingskaart en betaal nu 12,5 pesos per avond . Deze week ben ik 2x geweest. Een keer alleen, 1 x met de mensen van school. Aangezien ik nogal dol ben op dansen, zal ik zeker nog vaker gaan.

La Pena ( www.lapeniadelcolerado.com): donderdag ben ik op pad geweest met Marina en haar ‘geliefde’ Lautaro. Lautaro is muzikant en bracht ons naar een schattig klein restaurantje in ‘barrio’ Palermo. In de bar werd live muziek gespeeld. Onder het genot van heerlijke empanada’s en wijn uit Mendoza hebben we heerlijk genoten van de muziek, het eten, de sfeer etc.

Club Matienzo:ik ben deze week geheel onverwacht op de lokale radio geweest in Buenos Aires. Er zullen wel veel mensen geluisterd hebben ( NIET) want het was tussen 3 en 4 uur s‘nachts, tijdens het uitgaan. Ik werd geïnterviewd en kreeg vragen over Nederland, Argentinië etc. Erg grappig! Het engels van de radiomakers was zeer gebrekkig en mijn naam werd mooi uitgesproken ‘Igne’.

Een Argentijns avondje met Manu Chao: feesten, dat kunnen ze! De tent werd gisteren afgebroken in Estadio Cubierto Malvinas Argentinas . Het was een warme bedoeling met 15.000 mensen binnen en een gesloten dak

. Manu Chao stond op het podium van 10.00-01.00. Wat een happening. Ik heb nog nooit zoveel bruin en zwart harige mensen gezien in een ruimte ;-)!

Het leven hier bestaat ‘helaas

’ niet alleen maar uitgaan, uitgaan, uitgaan. Naast de lange nachten werken de Argentijnen in BA hard om de kost te verdienen. De studenten werken iedere dag 6-8 uur om hun geld te verdienen en gaan tot 22 uur ’s avond naar de universiteit. Ze krijgen hier namelijk geen studiebeurs.

Ik heb hier een heerlijk leventje. Mijn spaanse les start om 11.30 en eindigt om 14 uur. Tijdens de les wordt non-stop spaans gesproken. Aankomende week start ik op woensdag met privéles. Aangezien het zo gezellig is met de mensen uit mijn klas, blijf ik ook mijn spaans oefenen in de groep.

Na deze ‘vermoeiende’ , maar wel leuke lessen spaans, ben ik vrij. Daarna kan ik gaan en staan waar ik wil. Aangezien ze hier met de dag leven is er nooit een planning. Op het laatste moment worden dingen geregeld. Uiteindelijk is het altijd feest! Dat bevalt me wel!

Hasta Luego